Metro w Tokio – poradnik

Pamiętam mój pierwszy raz z tokijskim metrem, kiedy to zapragnąłem podjechać kilka przystanków na sushi – podchodzę do automatów na stacji celem kupna biletu, podnoszę wzrok na plan i… zgłupiałem. Tylu kolorów nie umiałbym nawet nazwać, a co dopiero ogarnąć miejsce, w którym jestem i gdzie chcę dojechać. Dodatkowo wszystkie przystanki opisane były po japońsku, więc pomysł odnalezienia stacji po nazwie spalił na panewce. Postanowiłem więc pojechać linią, którą przyjechałem do centrum i na którymś z wielkich stacji łącznikowych złapać właściwy pociąg… Nie dajmy się jednak zwariować – wszystko jest dla ludzi i nawet Tokijskie metro można okiełznać.

Metro w Tokio to moloch; europejskie odpowiedniki to przy nim Kindergarten. 3 miejsce na świecie pod względem ilości podróżnych i bodaj pierwsze pod względem rozległości sieci – łatwo się czyta, ale ogrom połączeń i stacji można uzmysłowić sobie dopiero na miejscu. Mój pierwszy rzut oka na papierowy plan metra skwitowałem tylko polskim uniwersalnym słowem na k. Żeby nie dać się zwariować na początku swojej przygody z Tokio polecam zacząć od kupna karty SIM. Google Maps znacznie ułatwia sprawę, ale niestety nie zrobi za nas wszystkiego. Do sprawnej komunikacji polecałbym także mapy metra: pełną i jej uproszczone, turystyczne wersje. Pełna mapa przyda się w przypadku zagubienia, bo z nią dojedziemy wszędzie nawet z największego zadupia, a wersje turystyczne pozwolą nam skupić się na punktach A i B, bez martwienia się o resztę.

Mapa turystyczna to świetne uproszczenie komunikacji w mieście. Zaznaczono na niej najważniejsze punkty np. turystyczne wraz z nazwami stacji i kolorami linii. Poza tym nic nie zaśmieca nam głowy – wystarczy więc, że uda nam się dojechać do jakiejkolwiek atrakcji/głównego skrzyżowania linii i dalej jesteśmy prowadzeni jak po sznurku. Polecam to rozwiązanie – zwiedziłem tak główne atrakcje Tokio szybko i bezstresowo.

Jednak dla kogoś, kto planuje dłużej zabawić w stolicy Japonii pojawiają się schody. Problem z tokijskim (i nie tylko) metrem polega na ilości przewoźników i rodzajach pociągów operujących w jednym mieście. W Tokio operuje przede wszystkim 2 przewoźników: Toei Subway i Tōkyō Metro. Przede wszystkim, bo powinniśmy doliczyć jeszcze linie Rinkai-sen, Yurikamome-sen, niektóre trasy JR, a na upartego także kilkunastu prywatnych przewoźników.

Ilość linii i przewoźników może nie byłaby problemem, gdyby na wszystko obowiązywał jeden bilet. Wzorem innych Państw – pik na wejściu i pik na wyjściu, a pieniądze z abonamentu rozdzielane są proporcjonalnie według przejechanych km u danego przewoźnika/z karty znika nam suma za przejazd. Przewoźnicy nie dogadują się jednak co do rozbudowy linii i map, a co dopiero co do biletów.

Tragikomedią jest porównywanie sieci na mapach różnych przewoźników – często nie ma na nich konkurencji, jest niekompletna albo jej „środek” znajduje się w innym punkcie.

Do niedawna skazani byliśmy na kupno (przynajmniej) biletów całodniowych u jednego/obu głównych przewoźników, ewentualnie na podróże na JR Pass liniami JR. Nie było to szczególnie kosztowne czy trudne, tylko najzwyczajniej w świecie upierdliwe. Posłużę się tutaj przykładem: planujesz przejechać większy kawałek Tokio metrem. Patrzysz na mapę, wytyczasz sobie prostą i wygodną trasę – 4 linie, 3 przesiadki. Na miejscu okazuje się, że stacje obu przewoźników co prawda są ze sobą połączone, ale przejście z jednej do drugiej to 50 schodów i 10 minut marszu (plus kupno 2 różnych biletów)… Wracając jedziesz strasznie dookoła, ale wybierasz jednego przewoźnika, bo sumarycznie i tak będziesz szybciej (i taniej) w domu. Kilka lat temu sytuacja uległa poprawie i na rynku pojawiła się karta Pasmo, ale o tym za chwilę.

Ceny biletów na metro w Tokio

Ceny biletów w Tokio nie są jakieś bardzo wygórowane, a mimo to tokijskie koleje podziemne są jedynymi na świecie, które przynoszą zyski (grubo ponad miliard PLN rocznie). Dla typowego turysty najlepszą opcją będzie od razu kupno karty Pasmo lub biletu całodziennego/dwudniowego. Pod uwagę wziąłem tylko linie Toei Subway i Tōkyō Metro, bo to tylko z nich będziecie prawdopodobnie korzystać, a inni przewoźnicy mają podobne ceny . Ceny biletów na metro w Tokio prezentują się następująco:

Toei Subway

• Bilet Toei One-day Pass (Toei Marugoto Kippu)
  Bilet ważny jeden dzień na linie Toei Subway, Toei Bus, Toei Streetcar (Toden) Arakawa Line, oraz Nippori-Toneri Liner.
  Cena: normalny 700¥, ulgowy 350¥.

• Bilet Tokyo Subway Ticket (tylko dla turystów)
  Bilet dostępny tylko dla turystów (przy zakupie należy okazać paszport), ważny na linie metra firmy Toei. Do kupienia na lotniskach, w hotelach i sklepach Big Camera.
  Ceny: Bilet ważny 24h: normalny 800¥, ulgowy 400¥.
  Bilet ważny 48h: normalny 1200¥, ulgowy 600¥.
  Bilet ważny 72h: normalny 1500¥, ulgowy 750¥.

• Bilet łączony Toei Subway i Tōkyō Metro
  Opcja chyba najczęściej wybierana przez turystów. Bilet umożliwia przejazdy liniami Toei Subway jak i Tōkyō Metro.
  Cena: normalny 900¥, ulgowy 450¥.

• Bilet Tokyo Combination Ticket
  Najbardziej uniwersalny bilet na metro w Tokio. Umożliwia jazdę Tokyo Metro, Toei Subway, Toei Streetcar (Toden), Toei Bus (poza busami nocnymi i z ograniczeniem ilości podróżujących), Nippori-Toneri Liners, JR lines w obrębie Tokio.
  Cena: normalny 1590¥, ulgowy 800¥.

• Bilet Toei One-day Pass
  Może nie jest to bilet na metro, ale to info także może się przydać. Bilet umożliwia nielimitowaną ilość przejazdów busami firmy Toei.
  Cena: normalny 500¥, ulgowy 250¥.

• Bilet Toei Streetcar One-day Pass
  Bilet umożliwia nielimitowaną ilość przejazdów tramwajami firmy Toei.
  Cena: normalny 400¥, ulgowy 200¥.

Tōkyō Metro

• Bilet na pojedynczy przejazd: w zależności od ilości stacji, które dzielą nas od celu, bilet na pojedynczy przejazd kosztuje 170¥, 200¥, 240¥, 280¥ lub 310¥. Aby dowiedzieć się ile będzie kosztować nasz przejazd musimy odnaleźć na wielkiej mapie na stacji naszą stację docelową lub wyklikać ją na automacie.

• Bilet jednodniowy (24 godziny)
  Podobnie jak w przypadku Toei Subway, mamy tutaj kilka opcji do wyboru:
  Bilet Same Day: ważny 24 godziny od skasowania, ale pierwsze użycie musi nastąpić w dniu kupna.
  Bilet Advanced Ticket: ważny 24 godziny od skasowania, pierwsze użycie musi nastąpić w ciągu 6 miesięcy od kupna.
  Niezależnie od opcji, bilet normalny kosztuje 600¥, ulgowy 300¥.

• Bilet łączony Toei Subway i Tōkyō Metro
  Opisany w akapicie dotyczącym Toei Subway.

• Bilet Tokyo Metro Student 24-hour Ticket
  Bilet dla studentów i uczniów, ważny na linie metra firmy Tōkyō Metro.
  Cena: 300¥.

• Bilet Tokyo Combination Ticket
  Opisany w akapicie dotyczącym Toei Subway.

• Bilet Tokyo Metro PASMO One-Day Ticket
  Bilet ważny od pierwszego do ostatniego pociągu dnia określonego przez kupującego; ważny jedynie na pociągi Tokyo Metro. Do kupienia niemal wyłącznie w różowych automatach.
  Cena: normalny 600¥, ulgowy 300¥.

Pasmo Card

Na koniec zostawiłem dla was chyba najlepszą, bo najłatwiejszą opcję płacenia za przejazd – Pasmo Card. Pasmo Card jest to karta prepaid, do kupienia w automatach na większych stacjach, działająca niemal wszędzie – od kiosków przez autobusy do metra. Co więcej, kartą zapłacimy w 10 rejonach kraju; poza Tokio także w Osace, Kioto i Fukoce. Kartę możemy doładowywać wielokrotnością 1000¥ (choć niekiedy będzie to wielokrotność 10¥) i jest ona ważna 10 lat od ostatniego użycia, także spokojnie możemy z niej korzystać przy okazji kolejnej wizyty w Japonii. Jeśli masz zamiar zwiedzić kawałek Japonii i nie bawić się w bilety to Pasmo jest dla Ciebie. Jedynym minusem jest to, że imiennych kart Pasmo nie można transferować na inną osobę. Więcej info tutaj.

Gdzie (i jak) kupić bilet na metro w Tokio?

Bilety kupimy w automatach i kasach na każdej stacji, a niektóre z nich (Tokyo Subway Ticket) także w hotelach czy sklepach Big Camera. W Tokio raczej nie będziemy mieli problemów z samym zakupem, bo automaty posiadają opcję zmiany języka na angielski, a poza tym na większych stacjach spotkamy obsługę, która będzie służyć nam pomocą. W razie czego zawsze możemy zaczepić młodego studenta, dać mu pieniądze i poprosić o kupno.

Metro w Tokio to moloch i pierwszego dnia może przyprawić o zawrót głowy, ale nie ma się czym przejmować – w końcu miliony osób dały radę, ty też dasz 🙂 Po kilku przejazdach ogarnianie linii i trasy przychodzi automatycznie i zapominamy o wielkości sieci, biletach itp. Jeśli macie jakieś pytania, to śmiało, zapraszam do dyskusji w komentarzach.